Iron Man

Echtgenoot vatte het kort samen: “de ultieme geek-film; er werd meer gebouwd en getest dan gevochten”. Ik had vrij lovende verhalen gehoord dus mijn verwachtingen waren best hoog en hoewel ik het een amusante film vond maakte het die verwachtingen niet waar. Wat vreemde plotsprongen en plotgaten, terwijl de karakters wat karikaturaal en tweedimensionaal blijven. Misschien dat het ook wel moeilijk is om cartoonfiguren tot leven te wekken, maar na de Spiderman films weten we in ieder geval dat het mogelijk is om er gecompliceerd en aansprekende figuren van te maken waar je je als kijker ook echt betrokken bij gaat voelen. Dat had ik hier niet.

Het verhaal is redelijk simpel. In een woestijn in Afghanistan wordt een grote wapenfabricant door rebellen ontvoerd en gedwongen om een moderne superraket voor ze te bouwen. In plaats daarvan bouwt hij een superpak waarmee hij ontsnapt. Aan zijn ontvoering heeft hij nog wel een vreemde aandoening overgehouden: een magneet gekoppeld aan een accu die de minischilfertjes die overbleven in zijn lijf na de explosies bij de ontvoering van zijn hart weg te houden.

Eenmaal ontsnapt weten de doktoren daar blijkbaar geen betere oplossing voor te vinden, dus blijft hij afhankelijk van zijn magneet. Maar als supergeniale technische ontwerper weet hij wel een heel nieuwe energiebron te maken waarmee hij gelijk zijn allernieuwste en mooiste superheldenpak kan aansturen.

Helaas blijkt een van zijn vertrouwelingen hem uit de weg te willen ruimen, uiteindelijk door een nog groter superheldenpak te bouwen. Gevecht tussen de giganten en tot onze verbazing wint onze wapenfabrikant.

Aardige film, maar niet heel geweldig vond ik.