Tim talks to the Dutch Education System
“Come in,” I said, “we need to talk”. The Dutch Education System looked a bit worried. It hung on to the door for a moment as if it were keeping an escape route open.
“This is about your kids, isn’t it” it muttered.
“Yes, it is. But it’s more about you, what you want to be” I said softly, motioning towards a chair. Edu sat down carefullly, looking defensive.
“I’ve been under a lot of pressure…”, he started to say, but cut himself off with a wince. “I’m not going to make excuses.”
I shifted in my chair, trying to find a more welcoming posture, tamping down my anger.
“We have been worried about you”, I said. All your friends and customers are worried about you, Edu. I know you want to do a good job, but we are just not seeing the results we need. I am afraid we might have to let you go.”
“Go!?” Edu looked outraged. “you can’t let me go, there’s no one else that can do my job!”
“But Edu, YOU aren’t doing your job!” I snarled, patience fraying. “You focus on the children who are easiest to handle, do everything by the numbers and procedures and you exclude the children who need you most!” I could see his face stiffening and dropped my voice, “you know that’s not right”. For a moment my words seemed to hit home. His shoulders slumped, but then his head snapped up, bitter and angry.
“That IS what I’m supposed to do Parent! Run an efficient process for the right kind of children and the others go to, well, other places. Suitable places.” He looked away guiltily, “We just label them and ship them out. I don’t know what happens after that. It’s better for them. Really”. The look in his eyes broke my heart: so empty, so desolate. “I run things well”, he said, voice empty of all emotion “all the latest methods! We get good numbers.”
I sat back, rubbing my temples. He wasn’t going to make this easy.
“Edu, it’s just not working. The numbers and procedures a great, really, but that’s not what we hired you for.” The incomprehension on his face was horrible to see. “We wanted you to make children strong and capable. Proud of what they can do and who they are. We could have had a machine run the procedures and chunk out numbers, Edu” I said softly but relentlessly, “a machine”. I paused and drew in a long breath, “I’m sorry Edu, but you are just not in touch with what we need. We have to let you go.”
Vierkantemetertuin
We zaten er al langer over te denken, maar mede door het mooie weer hebben we besloten om het echt te gaan proberen: een moestuintje op het balkon. Ik ben me daar vorige maand dus grondig in gaan verdiepen en vond het concept van “squarefootgardening” erg aanspreken. Via Jelle vond ik een adres waar ik Vermiculiet kon kopen en 24 maart bleek landelijke compostdag te zijn dus konden we bij de vuilstort de helft van de benodigde compost al gratis ophalen. De andere helft hebben we gekocht, maar dat kost 3 euro per 40 liter zak dus dat zijn de kosten niet. In plaats van turfmolm hebben we cocopeat gehaald want ik heb me laten vertellen dat turfmolm een eindig produkt is en dat je dat dus niet meer moet gebruiken als je van onze planeet houdt.
Als je alle ingrediënten voor het grondmengsel heb moet je het natuurlijk wel ergens in doen. Ik had een kant-en-klare ‘vierkantemetertuin’ gekocht, voor op het balkon (een square feet is eigenlijk 1,20 bij 1,20) maar mijn eega merkte terecht op dat je volgens het boek nog wel makkelijk naast de tuin moet kunnen komen voor het onderhoud. Dus nu hebben we twee mooie lange bakken op het balkon, met aan het einde nog een kratje dat we over hadden en waar we gaten in hebben gemaakt.
In de voorste bak hebben we 3 broccolistruikjes gepland, in de bak ernaast ijsbergsla en rucola-sla en in de achterste bak zomerprei en rode uien. Ik zal hier bijhouden hoe het ermee gaat, ter lering ende vermaeck.
I once knew Verhagen…
(met dank aan Fedde Reeskamp, die de link twitterde)
Wat is weten waard?
Mooie spoof voor wikileaks (via Dutchcowboys)
What Does it Cost to Change the World? from WikiLeaks on Vimeo.
Griekenland
Als ik het nu allemaal goed begrepen heb is de griekse problematiek eigenlijk al begonnen in 1947 nadat de rechtse militaire junta werd verdreven. Om de bevolking te weerhouden van meer bloeddorstige wraaknemingen en rellen stopte de nieuwe overheid veel geld in sociale wetgeving (pensioenen e.d.) en werkgelegenheid door aanbesteding van overheidsprojecten. Tegelijkertijd werd geaccepteerd dat belastingontduiken een nationale sport was zodat alle opeenvolgende overheden heel veel geld uitgaven en veel minder geld binnenkregen.
Als je dat geld zelf drukt kun je je munteenheid af en toe eens flink devalueren zodat de vraag naar griekse spullen (inclusief vakanties daar) stijgt en de economie blijft groeien. Maar als je niet zo stabiel bent betaal je wel meer rente als je zelf geld moet lenen om je uitgave-overschot mee te financiëren.
Toen de Euro werd gecreëerd wilden de deelnemers voorkomen dat één land teveel zou gaan lenen en dan niet meer zou kunnen terugbetalen. Dus waren er regels over hoeveel geld ieder land mocht lenen. Dat gold ook voor Griekenland, dus die verzonnen een list om toch mee te kunnen doen. Met de duurbetaalde hulp van met name de Amerikaanse bank Goldman-Sacks werd tussen 1998 en 2009 stelselmatig verdoezeld hoeveel de griekse regering eigenlijk had geleend. Daardoor kon Griekenland rond 2001 netjes meedoen met de euro – en prompt geld lenen tegen een veel lagere rente dan daarvoor omdat de euro als veiliger werd gezien dan de drachme. Gunstig voor de griekse economie, die daarna een flinke groei doormaakte. Maar de staatsschuld bleef stiekem steeds meer groeien.
Ook toen er al vermoedens waren van misleiding vonden de door Griekenland uitgegeven obligaties gretig aftrek bij grote Europese investeerders (banken, pensioenfondsen). Ze waren immers in hun eigen valuta uitgegeven en bleven dus waardevast terwijl de uitbetaalde rente nog wel veel hoger was. Als het jouw tijd wel duurt kun je zo flink winst maken en de Griekse economie groeide voorlopig als kool.
Goldman-Sacks maakte de boel nog een beetje erger door in 2009 een CDS uit te geven. Dat is een Credit Default Swap en waar dat ongeveer op neer komt is dat je wedt op het falen van een financieel instrument (bijvoorbeeld een bankroet van een schuldenaar). Dat is eigenlijk alsof je een verzekering afsluit, maar niet op je eigen bezit. Vergelijkbaar met een brandverzekering afsluiten maar voor het huis van je buurman, niet voor je eigen huis. En die verzekering kan dan worden afgesloten door iedereen die wil, dus de hele straat zou zich kunnen verzekeren tegen brand in buurmans huis. Dat maakt het lucratief om niet te blussen als er een vuurtje begint.
In dit geval werd er verzekerd tegen het niet terugbetalen van de schuld door Griekenland. In oktober 2009 wonnen de Griekse socialisten de verkiezingen en na 2 weken maakten ze bekend dat het begrotingstekort 12,7% van het nationale produkt was, terwijl de conservatieve regeringen daarvoor het altijd over ongeveer de helft daarvan hadden (en het tekort volgens de eurozone afspraken maximaal 3% mag zijn). Langzaam werd voor iedereen duidelijk hoe groot hun staatsschuld nu eigenlijk was en hoe groot het begrotingstekort. Vanwege het inene overduidelijke risico kon Griekenland alleen nog geld lenen tegen hele hoge rente waardoor de schuld steeds groter wordt en een vicieuze cirkel richting afgrond ontstaat. Lucratief voor de instellingen die daar een verzekering/weddenschap voor hebben afgesloten, zeker degenen die er vroeg bijwaren. En omdat de markt voor CDS ongereguleerd en niet transparant is weten we niet wie er allemaal een weddenschap heeft afgesloten — of wie er allemaal moet betalen als het mis gaat.
Als Griekenland nog drachme’s zou hebben, zou het die kunnen laten devalueren. Meer geld drukken, de koers gaat omlaag, de inflatie gaat omhoog want het geld wordt minder waard maar het wordt goedkoper om griekse dingen te kopen en dus gaat de economie groeien en verdienen de grieken meer. Ze hebben ook een groot handelstekort (ze kopen meer dan ze verkopen) dus als het bedrag dat ze moeten betalen minder groot wordt omdat de afgesproken betaling minder waard is, is dat gunstig voor ze.
Maar de andere eurolanden (zeker Duitsland met de Weimar inflatie als voorbeeld) willen geen inflatie. En als je zoals Duitsland juist een groot handelsoverschot hebt moeten andere mensen in jouw valuta betalen dus je wilt niet dat dat inene minder waard wordt.
Griekenland moet van de eurozone dus gewoon de hoge rente en oplopende schuld betalen in een dure valuta en moeten het geld dan maar vinden door heel drastisch te gaan bezuinigen, terwijl het land daardoor onevenredig veel inkomensverlies krijgt. Maar als het nu uit de euro zou stappen en terug naar de drachme zou gaan, zou die munt zo weinig waard zijn dat het land totaal berooid zou zijn. De investeerders zouden hun geld kwijt zijn – en daar zitten hele grote Europese banken en instellingen bij. De Franse banken (grootste investeerders in Griekenland) kregen vandaag al een lagere kredietwaardering van Moody’s en worden dus al als minder solide gezien.
Daarnaast zou de euro dus niet meer zo betrouwbaar zijn, als investeerders blijkbaar hun geld toch kwijt kunnen zijn omdat een land uit de euro stapt. Dan moeten *alle* europese landen dus meer rente betalen om geld te lenen en worden al onze staatsschulden en begrotingstekorten groter. En er zijn nog een aantal landen die voorheen grote economische groeiers waren en daar veel schulden voor hebben gemaakt (het risicogroepje noemen ze ook wel de PIGS landen; Portugal, Ierland, Griekenland, Spanje). Daar zijn ook al veel speculanten bezig om CDS swaps te kopen, om te wedden op onvermogen hun schuld te betalen.
Griekenland uit de euro schoppen (de PVV variant) is dus niet zo handig, in ieder geval niet voordat het in een financiëel acceptabelere staat is. Eerst saneren en dan eruit (de Wiegel variant) kan lang duren omdat er na de sanering genoeg vertrouwen moet zijn in Griekenland en hun nieuwe munt – en heeft nog steeds een aantal van die negatieve effecten. Een andere oplossing die je wel eens leest is dat Duitsland uit de euro stapt en met een aantal landen met een soortgelijke economie (het Noordelijke blok waaronder Oostenrijk, Nederland, Zweden, Denemarken, Noorwegen en Finland) een eigen noord-euro gaat voeren. Dan kunnen de overblijvende eurolanden hun eigen munt devalueren en zo hun economie weer beter stimuleren. Naast het feit dat dat een hele dure operatie wordt betekent dat voor ons dat we een deel van onze vorderingen daar afschrijven, dat onze bezittingen daar minder waard worden en dat onze export naar die landen veel duurder wordt. Dat zou dus makkelijk duurder kunnen worden voor ons dan het redden van de euro zoals die er nu is.
Probleem van de eurozone blijft dat een monetaire samenwerking zonder politieke/fiscale samenwerking heel ingewikkeld word. Persoonlijk ben ik altijd voor meer Europese integratie geweest, met meer zeggenschap voor de burgers. Dat tweede is helaas nog ver weg (met dank aan de nee-stemmers en de ontbrekende grondwet). Het eerste lijkt onontkoombaar, maar dat dacht ik in 2005 ook al. De eerste stap in de goede richting was het oprichten van een Europees Noodfonds zodat de landen die op de gewone kapitaalmarkt niet meer goed terecht konden toch geld konden lenen en dus op tijd konden betalen. Op dit moment doet de Eurpese Centrale Bank veel, ook preventief door bijvoorbeeld staatsobligaties te kopen van landen die anders met te hoge rente worden geconfronteerd. Straks gaat het noodfonds dat overnemen.
Omdat alle landen moeten bezuinigen willen de sterkere economieën zoals Nederland daar zo min mogelijk geld instoppen – we kunnen de centjes thuis beter gebruiken. Nadeel daarvan is dat je iedere keer als er meer nodig is dezelfde discussies hebt en niet heel slagvaardig kunt reageren. Bovendien blijf je gevoeliger voor speculanten die veel geld kunnen verdienen als economieën instorten (de infame CDS-en). Als dat echt gebeurd kost het ook Nederland heel erg veel geld. Voordeel daarvan is dat je thuis wat minder hard hoeft te snoeien.
Dit is hoe IK het allemaal heb begrepen tot nu toe, maar als er economische experts zijn met aanvullingen of verbeteringen hoor ik het graag. En voor wie het helemaal tot hier heeft volgehouden heb ik nog een mooie muzikale afsluiter.
Maltus Schmaltus
Groei zelf thuis gewoon één maaltijd per dag: biologischer kun je bijna niet eten. Zelf met Ikea de installatie bouwen, vissen in de tank en groente in de potten erboven – zelfs ik kom in verleiding om het te maken en ik ben visser noch doe-het-zelver…
Play the victim card
Ik kan zo vaak enorm genieten van Jon Stewart – al is het met medelijden voor alle medewerkers die blijkbaar alle tv-kanalen blijven bekijken en vastleggen wat er wordt gezegd…
Nieuw Nederland aka Beggers can’t be choosers
Vandaag een gesprek gehad met de school van oudste zoon, iemand van het steunpunt autisme en een iemand van Samenwerkingsverband VO SVO Zuid-Kennemerland.
Iedereen is het er eigenlijk over eens dat het voor het kind het beste zou zijn als hij speciaal onderwijs op HAVO niveau zou kunnen doen. Maar in heel Haarlem zijn er maar 13 plaatsen beschikbaar voor dat niveau speciaal onderwijs en die zitten vol. Eigenlijk waren er maar 11, maar door de bezuinigingen moesten de klassen groter, dus er is echt geen plaats voor nog een kind erbij. Het gaat er dus eigenlijk niet om dat we kiezen wat het beste is voor het kind, het gaat erom dat we voor de minst slechte oplossing kiezen.
Binnen het Nederlanse systeem moet je een diploma halen op het niveau van je zwakste kant, en als je dus een profiel met pieken en dalen hebt moet je accepteren dat je een deel van je kwaliteiten niet op het hoogst haalbare niveau kunt ontwikkelen. Je kunt niet VWO wiskunde combineren met Havo Engels of andersom. Bij asperger is het vaak heel moeilijk om kinderen te motiveren voor vakken die ze niet nuttig of interessant vinden (ze hebben de neiging om bijna obsessief bezig te zijn met wat ze interesseert). Motivatie is dus heel belangrijk – maar schoolvaardigheden en sociale vaardigheden ook.
Moeten we nu kiezen voor een laag niveau school, met grote kans op uitval doordat zoonlief niet gemotiveerd kan worden of intellectueel uitgedaagd? In de hoop dat ze hem daar zoveel kunnen bijbrengen in die basisvaardigheden dat hij daarna door kan leren?
Of moeten we kiezen voor een reguliere school? Als we er eentje kunnen vinden die beter georganiseerd is voor het begeleiden van rugzakkinderen *en* die ook een zij-instromer wil aannemen gaat het natuurlijk automatisch om een grotere school. Mijn aspergertje moet dan dus WEER al die nieuwe dingen leren die juist voor kinderen met een autisme spectrum stoornis zo moeilijk zijn (wie en waar zijn de concierges, de kasten, de lokalen…. etc.).
Of moeten we kijken of er buiten de regio misschien nog een plaatsje te vinden is op HAVO niveau bij een andere school voor speciaal onderwijs? En dan maar hopen dat we na de zomer een oplossing kunnen vinden voor de extra grote reis iedere dag?
Deze week is de laatste schoolweek voor het voortgezet onderwijs, veel scholen zijn nog wel open volgende week, maar het is natuurlijk heel kort dag voor een hele aanname procedure. Ik bel, praat, overleg, google, lees, bestudeer – en probeer de emotionele achtbaan binnen de rails te houden want met huilen tieren en razen komen we niet verder op dit moment.